از 20 سال قبل استفاده از آنتی بیوتیک ها و برخی ترکیبات آنتی میکروبی به عنوان بهبود دهنده رشد و عملکرد طیور مورد انتقاد شدید خصوصا در کشورهای اروپایی قرار گرفت.
کشور سوئد به عنوان اولین کشور اروپایی در سال 1986 مصرف آنتی بیوتیک های محرک رشد را ممنوع اعلام کرد. سپس کشور دانمارک در سال 1995 مصرف آووپارسین به عنوان محرک رشد را ممنوع اعلام کرد. متعاقبا کشور آلمان در سال 1996 و سایر کشورهای اروپایی نیز در آوریل 1997 مصرف این آنتی بیوتیک را به عنوان افزودنی در خوراک طیور ممنوع اعلام نمودند.
در سال 1999، 4 آنتی بیوتیک دیگر ( آسپیرامایسین، تایلوزین، ویرجینیامایسین ، باسیتراسین) که در خوراک طیور اضافه میشد، ممنوع اعلام گردید.
در ژانویه سال 2006 در اتحادیه اروپا از مصرف هرگونه آنتی بیوتیک به عنوان آنتی بیوتیک های محرک رشد ممانعت به عمل آمد.
طبیعتا” پس از این اقدام، تبعات سنگینی قابل پیش بینی بود. به طوری که این تصمیم در ابتدای امر منجر به مصرف بیشتر آنتی بیوتیک ها برای مقاصد درمانی میشد.
بنابراین نیاز به یافتن روش های جایگزین کارآمد بیش از پیش احساس شد.
افزودنی های خوراک یکی از روش های جایگزین موثر با آنتی بیوتیک های محرک رشد تلقی می شود. بدون شک تاثیر مثبت افزودنی های خوراک بر پایه اثرات ضدمیکروبی و توانایی آنها در تغییر میکروفلور دستگاه گوارش و همچنین کاهش pH دستگاه گوارش استوار است.
مثال هایی از این افزودنی های خوراک عبارتند از: اسیدهای ارگانیک، پروبیوتیک ها، پری بیوتیک ها ، روغن های آروماتیک ضروری، ترکیبات مس و روی
در سال های اخیر تمام این ترکیبات با نام کلی یوبیوتیک ها (Eubiotics) شناخته می شود که از لغت یونانی eubiosis منشا گرفته است.
با توجه به تاثیر یوبیوتیک ها در سلامت و بهبود فعالیت طیور،ضروری است که نگاه ویژه ای به این ترکیبات جایگزین داروهای شیمیایی داشته باشیم تا مصرف آنتی بیوتیک ها را در این صنعت کاهش داده و محصول بهتر و سالم تری را به جامعه تحویل دهیم.
منبع: The Poultry Site
