مقاومت ضد میکروبی مشکلی جدی است که در اثر مصرف طولانی مدت یا درمان ناموفق با دارو های ضد میکروبی اتفاق می افتد. در طی سال های اخیر نگرانی های زیادی در مورد استفاده گسترده از آنتی بیوتیک ها به خصوص برای حیواناتی که به منظور تولید غذا پرورش می یابند، وجود دارد چرا که بیش از 70% آنتی بیوتیک های دارای اهمیت پزشکی تولید شده در دنیا در پرورش حیوانات مزرعه استفاده می شوند. این آنتی بیوتیک ها با اهداف تحریک رشد، پیشگیری یا درمانی در پرورش حیوانات به کار می روند و اغلب با آنتی بیوتیک هایی که در پزشکی رایج هستند، یکسان یا مشابه می باشند. این موضوع می تواند منجر به انتشار و تکثیر باکتری هایی شود که به آنتی بیوتیک ها مقاوم هستند. این باکتری ها می توانند از طریق محصولات این حیوانات، تماس مستقیم با آنها یا حتی از طریق محیط وارد جمعیت های انسانی شده و در نتیجه عفونت با این باکتری های مقاوم، به سختی با آنتی بیوتیک ها درمان می شوند و حتی در مواردی به دلیل شکست درمان، منجر به مرگ می گردند و هم چنین موجب افزایش شدت عفونت، شیوع بیماری ها و تلفات شده و هزینه های درمان را هم افزایش می دهند.
آنتی بیوتیک های رایج در دامپزشکی
در دامپزشکی و به خصوص برای پرورش حیوانات مزرعه، بر خلاف پزشکی، از آنتی بیوتیک ها علاوه بر درمان عفونت های باکتریایی، به منظور پیشگیری و کنترل بیماری ها و به عنوان محرک رشد هم استفاده می شود. برخی از آنتی بیوتیک های رایج در دامپزشکی عبارتند از: تتراسایکلین ها (مثل اکسی تتراسایکلین، کلرتتراسایکلین، داکسی سایکلین)، پنی سیلین ها، ماکرولید ها (تایلوزین، تیل مایکوزین و …)، آمینوگلیکوزید ها (مثل نئومایسین، کانامایسین، استرپتومایسین و …)، یونوفور ها (مثل موننسین، لازالوسید، سالینومایسین، ناراسین و …) و … که همان طور که در تصویر بالا مشخص است، برخی از آنها کاربرد های پزشکی هم دارند. بنابراین استفاده بی رویه یا نادرست از این آنتی بیوتیک ها در دامپزشکی باعث می شود که باکتری ها به این دارو ها مقاوم شوند و همان طور که پیش تر ذکر شد، این باکتری های مقاوم وارد جوامع انسانی شده و مشکلات بسیاری از قبیل مقاومت به درمان، افزایش شدت بیماری، افزایش مرگ و میر و …. را به وجود می آورند.
