سگ های پامرانین با پوشش درخشان، صورت خندان و شخصیت سرزنده و برون گرایی که دارند از محبوب ترین نژادهای سگ در دنیا به شمار میرند. این سگ های دوست داشتنی با وجود جثه کوچیکی که دارند (معمولا زیر 4 کیلو) میتونن شخصیت حکمفرما و زورگوی یه سگ بزرگ جثه رو نشون بدن. پوشش زیبای دولایه شون در رنگ ها و طرح های مختلفی دیده میشه ولی غالب ترین رنگ نارنجی و قهوه ای متمایل به قرمزه. پامرانین ها به دلیل هوش بالایی که دارن بسیار آموزش پذیر هستند و با تمرین کافی به خوبی تربیت میشن. پامرانین ها رابطه خوبی با بچه ها دارن و به دلیل وفاداری شدید به صاحبانش برای خانواده ها گزینه خوبی محسوب میشن. البته در این نژاد مهمه که بچه ها به سنی رسیده باشن که فرق سگ کوچک و اسباب بازی رو بتونن تشخیص بدن تا سلامتی خودشون و سگ به خطر نیوفته. سگ های پامرانین اگه به خوبی ازشون نگهداری بشه میتونن 12 تا 16 سال عمر کنن.
سگ های پامرانین از کجا اومدن؟
سگ های پامرانین اولین بار در آلمان/ لهستان بوجود اومدن. ممکنه باور کردنی نباشه ولی سگ های پامرانین در واقع از نژاد سگ های سورتمه کش قطبی جدا شدن. اجداد پامرانین وزنشون به 13 کیلو میرسید و نقش سگ گله رو ایفا میکردن. صدها سال پیش اجداد این نژاد وارد منطقه پومرانیا (Pomerania) در لهستان و آلمان امروزی میشن و از اون زمان به بعد پرورش دهنده ها اندازه این نژاد رو به طور انتخابی کوچکتر و کوچکتر میکنن به طوری که پامرانین های امروزی کوچکترین سگ های تیپ اشپیتز به شمار میرن. محبوبیت این نژاد از زمانی شروع شد که خانواده سلطنتی بریتانیا به سگ های پامرانین علاقه نشون داد.
اولین بار ملکه شارلوت که تباری آلمانی داشت به همراه سگ پامرانینش به انگلیس اومد. در اون زمان سایز متوسط سگ های پامرانین از اندازه امروزی اون ها خیلی بزرگتر بودن (9 تا 14 کیلو) و رنگ سفید داشتن. بعد از اون ملکه ویکتوریا در سال 1888 یک سگ پامرانین کوچیک رو از فلورانس ایتالیا به انگلستان آورد و به پرورش این نژاد علاقه پیدا کرد. ملکه ویکتوریا با یک پامرانین خیلی کوچیک برنده یک مسابقه نژاد سگ شد و همین باعث شد که پرورش سگ های پامرانین کوچکتر محبوبیت بیشتری پیدا کنه. این علاقه تا پایان عمرش ادامه پیدا کرد بطوری که یک پامرانین به اسم “توری” زمان مرگ ملکه ویکتوریا در کنارش بود. از مشهورترین شخصیت های تاریخی که سگ پامرانین داشتن میشه به میکل آنژ، ماری آنتوانت، ایزاک نیوتن، چارلز داروین و موتزارت اشاره کرد و حتی موتزارت یه قطعه موسیقی رو برای سگش “پیمپرل” نوشته بوده. شاید جالب باشه بدونید که بین سه سگی که از غرق شدن کشتی تایتانیک در سال 1912 جون سالم بدر بردن، دو تاشون از نژاد پامرانین بودن.
سلامتی و مشکلات رایج نژاد پامرانین
پامرانین ها معمولا سگ های کوچولوی سالمی هستن ولی متاسفانه مثل خیلی از نژاد های کوچیک دیگه، سگ های پامرانین نسبت به مشکلات زانو و دررفتگی کشکک حساسند. از مشکلات رایج دیگه این نژاد میشه به کم کاری تیروئید، مشکلات چشمی، کلاپس نای، نارسایی احتقانی قلب، تشنج و آلوپسی x (بیماری پوست سیاه) اشاره کرد. برای همین مهمه که چکاپ های دوره ای و معاینه زانو و کشکک، معاینه چشم ها و قلب فراموش نشه.
بهداشت و نگهداری سگ های پامرانین
مهمترین شاخصه زیبایی نژاد پامرانین پوشش پرپشت و دولایه اون هاست. برای اینکه بتونیم زیبایی پوشش اون ها رو حفظ کنیم و جلوی نمدی شدن موها رو بگیریم، برس زدن روزانه از واجباته. پامرانین نژاد فعالیه برای همین باید ناخن هاش کوتاه نگهداری بشه. اگر این کارها رو تو خونه نمیتونید انجام بدین بهتره که هر 4 تا 6 هفته به کلینیک یا آرایشگاه پت ببرینشون تا شسته و برس زده بشن، موها و ناخن هاشون مرتب بشه، گوش هاشون تمیز بشه و کیسه های مقغدی تخلیه بشن. البته از دندون ها نباید غافل شد و بهتره که مسواک زدن در روتین مراقبتیشون باشه حتما.
تحرک و فعالیت سگ های پامرانین
با اینکه سگ های پامرانین سگ های آپارتمانی نسبتا بغلی محسوب میشن ولی از ورزش و بازی و پیاده روی و دویدن هم لذت زیادی میبرن و احتیاج به تحرک دارن. سگ های پامرانین سگ های نسبتا فعالی هستند و نیاز دارن روزانه تو خونه بازی کنند یا به پیاده روی های کوتاه برن. فقظ حواستون باشه وقتی برای پیاده روی میبرینشون حتما قلاده داشته باشن. سگ های پامرانین استعداد زیادی تو فرار کردن از لای درزها و شکاف ها و پریدن از روی حصارهای کوتاه دارن. از طرف دیگه به خاطر جثه کوچیکشون ممکنه با خرگوش و جوندگان اشتباه گرفته بشن و مورد حمله پرنده هایی مثل جغد و کلاغ و شاهین قرار بگیرن. سگ های بزرگی که قلاده ندارن هم میتونن خطرناک باشن. پامرانین ها با اینکه سگ های باهوشی هستند ولی گاهی وقتا متوجه جثه کوچیکشون نیستن و ممکنه با سگ های چند برابر بزرگتر از خودشون دربیفتن و آسیب ببینن.
