سندرم آسم گربه سانان; اثرات درمانی ایمونواکینامول

سندرم آسم گربه سانان  (FAS)

آسم در انسان به عنوان اختلال مزمن مجاری هوایی شناخته میشود که باعث حساسیت بیش از حد برونش ها، التهاب مجاری هوایی، انسداد، حالت خفگی و سرفه های خشک و تکرار شونده میشود. گربه های خانگی نیز در 1 تا 5% مواقع به طور خود به خودی سندرمی شبیه به آسم انسان ایجاد می کنند. در گربه ها بر خلاف انسان که تنگی نفس و خفگی علائم اصلی اند، سرفه بیشترین علامت بالینی مشاهده شده بوده است.

سندرم آسم گربه سانان (FAS) وضعیتی بالینی است که با حملات مکرر سرفه، خس خس سینه و یا دیسترس تنفسی اپیزودیک در گربه مشخص می شود. در حالی که همچنان اتیولوژی دقیق این بیماری مشخص نشده است، اعتقاد بر این است که این وضعیت به دنبال یک واکنش حساسیت شدید نوع I به آلرژن های استنشاقی به وجود می آید. اگرچه این بیماری نسبتاً شایع است، اما تشخیص آن بسیار دشوار است چرا که با اسامی مختلفی شناخته میشود، اتیولوژی نامشخصی دارد و علائم بالینی آن طیف گسترده ای از نشانه های غیراختصاصی است. تشخیص سندرم آسم گربه سانان (FAS) تا حد زیادی به همین تظاهرات بالینی مبهم و یافته های رادیوگرافی بستگی دارد و سایر روش های تشخیصی کمکی ارزش کمی در تشخیص FAS دارند. در انسان از اسپیرومتری برای تشخیص قطعی این بیماری استفاده میشود اما متاسفانه هیچ روش استاندارد طلایی برای تشخیص سندرم آسم گربه سانان (FAS)  وجود ندارد. متاسفانه پروتکل های درمانی آسم، غیر اختصاصی و طولانی مدت است و میتواند با عوارض جانبی جدی همراه باشد.

سندرم آسم گربه سانان (FAS) را میتوان در هر سنی تشخیص داد، اما معمولاً این بیماری در گربه های بالغ جوان تا میانسال (میانگین 4 سال، محدوده 15-1 سال) تشخیص داده میشود. هیچ ارجحیت جنسیتی ای وجود ندارد اما با توجه به تعداد بیماران، به نظر میرسد نژاد سیامی در میان سایر نژادها مستعدتر است.

درمان های موجود برای سندرم آسم گربه سانان (FAS)

همانطور که گفته شد طیف وسیعی از علائم بالینی _از سرفه مزمن و متناوب تا ناراحتی تنفسی حاد و اپیزودیک_ را می توان با سندرم آسم گربه سانان (FAS) مرتبط دانست. درمان های فعلی محدود به سرکوب التهابی، بازکردن مجاری هوایی و بهبود اکسیژن رسانی است. اثرات نامطلوب مرتبط با این درمان ها محقیقن را متوجه نیاز به مداخلات درمانی جایگزین کرده است.

• گلوکوکورتیکوئیدها

درمان با گلوکوکورتیکوئید فقط برای گربه هایی که علائم بالینی را حداقل دو بار نشان میدهند، به کار میرود.

عوارض جانبی درمان سیستمیک با گلوکوکورتیکوئید در گربه ها می تواند شامل:

• پلی اوری/پلی دیپسی
• پلی فاژی
• آلوپسی
• آتروفی پوست
• افزایش وزن
• کاهش قدرت ترمیم زخم
• کبودی
• افزایش حساسیت به عفونت 

باشد.

به علاوه استفاده از این داروها میتواند بیماری هایی مانند دیابت شیرین و نارسایی احتقانی قلب را تشدید کند.

• برونکودیلاتورها

آگونیست های β₂-آدرنرژیک

به مدت طولانی در برخی بیماران برای کاهش علائم بالینی مرتبط با اسپاسم برونش استفاده شده است. تربوتالین سولفات خوراکی و آلبوترول سولفات استنشاقی از این دست داروها هستند که ممکن است در صورت نیاز تجویز شوند.

عوارض جانبی آگونیست های β₂ آدرنرژیک شامل:

• تاکی کاردی
• تحریک سیستم عصبی مرکزی (CNS)
• لرزش
• هیپوکالمی

است.

 این داروها باید در بیماران مبتلا به امراض قلبی، دیابت شیرین، پرکاری تیروئید، فشار خون بالا یا اختلالات تشنجی یا کیس هایی که با دیگوکسین، آمین های سمپاتومیمتیک، ضد افسردگی های سه حلقه ای یا مهارکننده های مونوآمین اکسیداز درمان می شوند، با احتیاط استفاده شود.

متاسفانه تجویز طولانی مدت و روزانه ی آلبوترول با افزایش شدت التهاب راه هوایی در مدل های تجربی همراه بوده است.

متیل گزانتین ها مهارکننده های فسفودی استراز هستند که می توانند به صورت طولانی مدت به منظور اتساع برونش تجویز شوند. داروی معروف تئوفیلین از این دسته است.

عوارض جانبی مرتبط با متیل گزانتین ها شامل:

• تاکی آریتمی
• افزایش ترشح اسید معده
• تحریک سیستم عصبی مرکزی

است.

در صورت تجویز همزمان تئوفیلین با انروفلوکساسین، ممکن است مسمومیت ایجاد شود. تئوفیلین میتواند با اثرات آگونیست های بتا آدرنرژیک مقابله کند. هنگامی که تئوفیلین همراه با کتامین تجویز می شود، احتمال افزایش بروز تشنج وجود دارد.

متاسفانه تمام درمان های سنتی و شیمیایی موجود، غیراختصاصی اند و باید به مدت طولانی استفاده شوند که در این صورت میتوانند عوارضی جدی تر از خود بیماری آسم به بار بیاورند، لذا؛ استفاده از درمان های جدید و جایگزین باید در دستور کار دامپزشکان قرار بگیرد.

تاثیر استفاده از ایمونواکینامول بر سندرم آسم گربه (FAS)

سه تاثیر عمده ای که سندرم آسم گربه سانان (FAS) بر بدن گربه میگذارد و ما قصد داریم با دارودرمانی آن را کاهش دهیم و یا از بین ببریم: (1) اسپاسم مجاری هوایی (2) التهاب مجاری هوایی و امکان (3) بروز عفونت های ثانویه است.

ایمونواکینامول دارویی گیاهی، بدون تداخل و بدون عوارض است که حاوی عصاره طبیعی گیاهانی نظیر اکیناسه و آویشن باغی است. کارواکرول یک ترکیب فنلی مونوترپنیک طبیعی که از آویشن باغی استخراج میشود. مطالعات متعدد به اثربخشی فوق العاده ی آن به عنوان یک ماده ی طبیعی ضد التهاب و آنتی اکسیدان، ضد میکروب، ضد سمیت کبدی، ضد سرطان و تعدیل کننده ی اعصاب اشاره کرده اند.

همانطور که میدانیم؛ آگونیست های گیرنده آلفا (PPAR-α) می توانند التهاب مجاری هوایی را در آسم سرکوب کنند، کارواکرول که آگونیست های گیرنده آلفا است هم از طریق کاهش انتشار برخی واسطه‌های التهابی تأثیر قابل توجهی در کاهش التهاب دارد و میتواند اثر التهاب مجاری هوایی را کاهش دهد. علاوه بر این، خواص شل کنندگی کارواکرول بر روی عضلات صاف نای، اثرات تحریکی بر گیرنده‌های β-آدرنرژیک و اثرات مهاری بر روی گیرنده‌های هیستامین (H₁) و موسکارینی میتواند باعث باز شدن مجاری هوایی و مقابله با اسپاسم مجاری هوایی شود.

کارواکرول بر سیتوکین‌های سلول‌های التهابی، اینترفرون گاما و IL-4 و همچنین نسبت Th₁/Th₂ در حیوانات حساس به آسم تأثیر می‌گذارد و باعث اختلال در روند ازدیاد حساسیت نوع 1 _که محتمل ترین علت ایجادکننده ی آسم است_ میشود.

تاثیرات مهاری کارواکرول بر روند ازدیاد حساسیت نوع 1

 

همچنین درمان با کارواکرول در مقایسه با دگزامتازون، تأثیر بارزتری بر تنظیم Th₁/Th₂ نشان داده است به این ترتیب، کارواکرول میتواند در مقایسه با داروهای ضد التهابی که عوارض جانبی شدیدی دارند؛ تاثیرات ضدالتهابی بهتری را آن هم بدون عوارض جانبی داشته باشد.

استرس اکسیداتیو نقش کلیدی در ایمونوپاتوژنز آسم دارد. استرس اکسیداتیو می تواند منجر به تکثیر اپیتلیوم راه هوایی شده و قطر ماهیچه صاف مجاری هوایی را افزایش دهد و به این ترتیب تنفس را با اختلال مواجه میکند. استرس اکسیداتیو همچنین با افزایش التهاب از طریق فعال شدن فاکتورهای رونویسی مانند NF-kB همراه است.

تیمول یک فنل طبیعی مونوترپنیک است که در گیاهان مختلف مانند آویشن باغی یافت می شود. تیمول دارای خواص دارویی مختلفی مانند اثرات ضد میکروبی و ضد التهابی است. تیمول در غلظت مناسب آسیب اکسیداتیو DNA که ناشی از H₂O₂ است را کاهش می دهد. اثرات آنتی اکسیدانی تیمول به کرات در شرایط آزمایشگاهی نشان داده شده است. علاوه بر این، پتانسیل آنتی اکسیدانی آن در بدن نیز مورد مطالعه قرار گرفته و توانسته با اثر آنتی اکسیدانی خود سمیت قلبی و کبدی را کاهش دهد.

به طور کلی آویشن با افزایش فعالیت لنفوسیت ها، ماکروفاژ ها، سلول های کشنده طبیعی (NK cells) و هم چنین افزایش فاگوسیتوز و سنتز اینترفرون و افزایش سطوح سرمی ایمونوگلوبولین ها می تواند منجر به تقویت ایمنی شود و از عفونت های ثانویه ای که در پی آسم ایجاد میشوند، جلوگیری میکند. آویشن هم چنین با کاهش سطوح پروتئین فاکتور های رونویسی NF-kB p65 و NF-kB p52 و به دنبال آن کاهش سایتوکاین های پیش التهابی (IL-1β و IL-8) و ترشح MUC5AC در نای به بهبود اختلالات تنفسی کمک می کند.

علاوه بر آویشن باغی، عصاره سرخارگل که جزء دیگر داروی ایمونواکینامول است به دلیل پلی ساکاریدهای خاص، فلاونوئیدها و ایزوبوتیل آمید های خود می تواند باعث افزایش تعداد لنفوسیت ها و هتروفیل ها و گلبول های سفید تام و تیتر آنتی بادی های سرمی شود و در کل منجر به تقویت ایمنی سلولی و همورال میگردد. گیاه اکیناسه خاصیت ضد ویرووس نیز دارد و باعث مهار هماگلوتینین و نورآمینیداز ویروس می شود که هر دو برای ورود ویروس به سلول و انتشار آن ضروری هستند. سرخارگل متعلق به خانواده کاسنیان است که غنی از تیوفین های ضد باکتریایی هستند و اثر ضد باکتریایی انتخابی آنها باعث می شود تا فقط ارگانیسم هایی که عفونت های تنفسی ایجاد می کنند از بین بروند، در حالیکه فلور طبیعی بدون آسیب باقی بماند و به این ترتیب بدون آسیب زدن به فلور طبیعی دستگاه تنفسی، از بروز عفونت های ثانویه در گربه های مبتلا به آسم نیز جلوگیری میکند.

بنابراین؛ داروی تنفسی ایمونواکینامول با بهبود وضع ایمنی، کاهش التهاب مجاری تنفسی، شل کردن عضلات صاف نای، خواص آنتی اکسیدانی و البته انبساط مجاری تنفسی به بهبود شرایط زندگی گربه های مبتلا به آسم کمک میکند و بدون داشتن عوارض داروهای شیمیایی رایج مورد استفاده؛ با کارایی بهتر و بیشتری به کمک حیوانات می‌اید.

 

برای اطلاعات بیشتر داروی ایمونواکینامول اینجا کلیک کنید.

برای خرید داروی ایمونواکینامول اینجا کلیک کنید.