موسسه ملی آلرژی و بیماری های عفونی (NIAID) بر روی ارگانیسم های مقاوم تحقیقات گسترده ای کرده است. این موسسه با هدف مقابله با مقاومت ضد میکروبی و عفونت های بیمارستانی تشکیل شده است.
فهرست زیر 6 مورد از رایج ترین باکتری های مقاوم به آنتی بیوتیک است که توسط این موسسه معرفی شده اند:
مایکوباکتریوم توبرکلوزیس (عامل بیماری سل)
سل نوعی بیماری تنفسی شدید است که در اثر عفونت به باکتری مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ایجاد می شود. این بیماری به طور معمول بر ریه ها تاثیر می گذارد، اما ممکن است بسیاری از اندام های دیگر بدن را هم درگیر کند. معمولا بیماری سل بسته به نوع عفونت، با رژیمی متشکل از چندین دارو، درمان می شود. درمان سل مصرف این داروها بین شش ماه تا دو سال طول میکشد.
در بیشتر موارد، سل قابل درمان است اما برخی از مایکوباکتریوم توبرکلوزیس ها در برابر دو مورد از قوی ترین داروهای سل مقاوم شده اند. اگر انسان یا حیوانات به این باکتری آلوده شوند؛ سل مقاوم به چند دارو (MDR TB) در آن ها بروز میکند که میتواند کشنده باشد.
کلستریدیوم دیفیسیل (عامل بیماری کولون)
کلستریدیوم دیفیسیل نوعی پاتوژن فرصت طلب است که به صورت طبیعی در روده انسان وجود دارد. اگر به دنبال مصرف آنتی بیوتیک، تحت استرس و یا در نتیجه بیماری، میکروبیوتای روده بر هم بخورد این باکتری تکثیر می شود و کولون فرد را درگیر میکند.
خوشبختانه در حالت عادی جمعیت میکروبی روده معمولاً از کلونیزاسیون کلستریدیوم دیفیسیل جلوگیری می کنند و بیماری مرتبط با آن را سرکوب می کنند. درمان آنتی بیوتیکی می تواند میکروبیوتا را تغییر دهد و به کلستریدیوم دیفیسیل، که به طور طبیعی به بسیاری از آنتی بیوتیک های رایج مقاوم است، اجازه رشد و ایجاد التهاب در روده بزرگ را می دهد. متاسفانه سالانه حدود نیم میلیون نفر به این بیماری مبتلا می شوند که منجر به مرگ حدود 15000 نفر می شود.
انتروکوک های مقاوم به وانکومایسین (VRE)
انتروکوک ها باکتری هایی هستند که معمولاً در دستگاه گوارش و دستگاه تناسلی یافت می شوند. عفونت های مرتبط با انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین بیشتر در افرادی که در بیمارستان ها یا سایر مراکز بهداشتی بستریاند، افرادی که به دلیل سایر مشکلات پزشکی دچار ضعف ایمنی هستند یا کسانی که به دلیل وجود کاتترها یا ابزار پزشکی دیگر مستعد ابتلا به عفونت هستند، رخ می دهد. معمولاً از آنتی بیوتیک وانکومایسین برای درمان عفونت های انتروکوک استفاده می کنند، اما انتروکوک های مقاوم به ونکومایسین به این دارو مقاوم هستند.
استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین (MRSA)
در طول چهار دهه گذشته، استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین، یا MRSA، از یک عفونت ساده قابل کنترل به نگرانی جدی برای سلامت عمومی تبدیل شده است. استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متی سیلین یکی از شایع ترین عفونت های بیمارستانی است. با این حال، به طور فزاینده ای، سویه ها در جامعه در حال گردش هستند و می توانند باعث عفونت های شدید و غیر قابل درمان شوند.
در مورد عفونت های ادراری مقاوم به درمان بخوانید.
نایسریا سوزاک (عامل بیماری سوزاک)
نایسریا سوزاک باکتری عامل بیماری مقاربتی سوزاک است. سوزاک در صورت عدم درمان، می تواند عوارض شدید ناباروری ایجاد کند. کنترل سوزاک بر شناسایی و درمان سریع افراد آلوده و شرکای جنسی آنها متکی است. از آنجایی که برخی از داروها در درمان سوزاک کمتر موثر هستند، CDC اخیرا دستورالعمل های درمانی خود را برای کاهش سرعت ظهور مقاومت دارویی به روز کرده است. بعید است که اقدام در ایالات متحده به تنهایی از ایجاد مقاومت این باکتری جلوگیری کند، اما تشخیص سریع و درمان موثر بیماران و شرکای آنها ممکن است گسترش مقاومت را کاهش دهد.
انتروباکتریاسه مقاوم به کارباپنم (CRE)
انتروباکتریاسه های مقاوم به کارباپنم (CRE) خانواده ای از باکتری های بسیار مقاوم؛ شامل گونه های کلبسیلا و اشریشیا کلی هستند. انتروباکتریاسه های مقاوم به کارباپنم در درجه اول بر بیماران بستری و کسانی که سیستم ایمنی بدنشان ضعیف است، تأثیر می گذارد. این باکتری می تواند از طریق وسایل پزشکی مانند ونتیلاتور یا کاتتر وارد بدن شود. برخی از عفونت های CRE به اکثر آنتی بیوتیک های موجود مقاوم هستند و می توانند تهدید کننده زندگی باشند.
