برای پرورش مرغ تخمگذار باید عوامل متعددی را در نظر داشته باشیم. نژاد مرغ، سن، تغذیه مناسب، نوردهی و حرارت مناسب، مدریت فارم، محیط پرورش مرغ، مدیریت استرس و مدیریت بیماری ها از جمله مواردی هستند که لازم است در زمان تخم گذاری مرغ به آن ها توجه شود.
بعضی از پرورش دهندگان طیور از مکمل های پروبیوتیک برای بهبود تعادل میکروبی روده و افزایش عملکرد مرغ های تخمگذار استفاده می کنند. مخصوصا ترکیب پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها که سین بیوتیک نام دارد؛ با افزایش جذب مواد مغذی مانند کلسیم و فسفر، بهبود هضم پروتئین ها و چربی ها و تقویت سیستم ایمنی به افزایش تولید و کیفیت پوسته تخم‌مرغ کمک می‌کنند. این مکمل های سین بیوتیک که هم در شکل پودر محلول در آب و هم پودر مخلوط در دان موجود هستند، استرس اکسیداتیو را کاهش داده و التهابات روده‌ای را مهار می‌کنند، که منجر به کاهش بیماری‌های گوارشی و بهبود سلامت کلی پرنده می‌شود.
افزایش تخمگذاری مرغ
همه ی مرغداری های تجاری و فارم های کوچک به دنبال بهترین نژاد مرغ برای رسیدن به بالاترین میزان تخمگذاری و سوددهی بیشتر هستند. نژادهایی مثل هایلاین (Hy-Line)، لگهورن سفید (White Leghorn) بونز (Bovans)، لوهمن (Lohmann) و .. عموما در فارم های تجاری و صنعتی استفاده می شوند. بهترین نژادهای مرغ تخمگذار بر اساس میزان تولید تخم‌مرغ، کیفیت تخم و سازگاری با شرایط محیطی تعیین می شود.
مدیریت صحیح فارم شامل تأمین دمای مناسب، رطوبت کافی (50 تا 70%)، نوردهی منظم و تهویه مناسب برای جلوگیری از تجمع گازهای مضر مانند آمونیاک است، که همگی به حفظ چرخه تخمگذاری و کیفیت تخم‌مرغ کمک می‌کنند.
نوردهی مناسب برای مرغ های تخمگذار نقش مهمی در تحریک تولید تخم مرغ و حفظ سلامت آنها دارد. به طور کلی، مرغ های تخم گذار به 14 تا 16 ساعت نور در روز نیاز دارند تا چرخه تولید تخم‌مرغ بهینه بماند.
دمای مناسب برای مرغ های تخم گذار بالغ در مرغداری باید بین 18 تا 24 درجه سانتی گراد (65 تا 75 درجه فارنهایت) حفظ شود تا تولید تخم مرغ بهینه و سلامت پرنده تضمین شود. اگر دما به زیر 13 درجه سانتی‌گراد افت کند، ممکن است تولید تخم‌مرغ کاهش یابد، زیرا مرغ‌ها انرژی خود را صرف حفظ دمای بدن می‌کنند.
محیط پرورش باید تمیز، با بستر خشک و فضای کافی باشد تا از استرس و بیماری‌های ناشی از ازدحام جلوگیری شود.
برای مدیریت استرس از کاهش تغییرات ناگهانی در نور، دما یا جیره غذایی خودداری کنید. همچنین فراهم کردن محیط آرام (دور از سر و صدا، رفت و آمد اضافه و حیوانات شکارچی) به کاهش رفتارهایی مانند پرکنی و افت تولید کمک می کند.
برای مدیریت بیماری ها، اجرای برنامه واکسیناسیون منظم (علیه بیماری هایی مانند نیوکاسل مرغ و برونشیت عفونی)، ضدعفونی دوره‌ای سالن و نظارت بر علائم بیماری از جمله کاهش اشتها یا تغییر رنگ مدفوع ضروری است.
در دهه اخیر استفاده از پروبیوتیک ها در طیور بسیار رایج شده است. سین‌بیوتیک ها که ترکیبی از پروبیوتیک ها به همراه پری‌بیوتیک ها هستند، با تقویت میکروبیوم روده به بهبود تخمگذاری مرغ ها کمک می کنند. این مکمل ها می توانند به عملکرد گله از طریق بهبود عملکرد دستگاه گوارش و تقویت سیستم ایمنی کمک کنند. سین بیوتیک هایی مانند سین بیوفیت پی (Synbio Phyt P) یا سین بیوتیک MLC با افزایش هضم و جذب مواد مغذی و ایجاد تعادل فلور میکروبی دستگاه گوارش به بهبود ضریب تبدیل خوراک (FCR) و افزایش تولید تخم مرغ کمک می کنند.
برای اطلاعات بیشتر راجع به مکمل سین بیوفیت پی کلیک کنید.
برای خرید مکمل سین بیوتیک طیور سین بیوفیت پی اینجا را کلیک کنید.
مدت زمان تخمگذاری مرغ
- مرغ در چند ماهگی تخمگذار می شود؟
بر اساس گزارش سازمان ایمنی غذایی اروپا (EFSA)، مرغ‌های تخم گذار معمولاً در حدود 18 تا 20 هفتگی (4.5 تا 5 ماهگی) شروع به تخمگذاری می‌کنند. این سن بسته به نژاد و شرایط پرورش ممکن است کمی متفاوت باشد. به عنوان مثال، مرغ‌های صنعتی مانند نژاد لگهورن سفید در حدود 4.5 تا 5 ماهگی (18 تا 22 هفتگی) شروع به تخم گذاری می کنند، در حالی که مرغ های بومی مانند گلپایگانی یا مرندی ممکن است بین 5 تا 6 ماهگی یا حتی تا 7 ماهگی بالغ شوند.
عواملی مانند نوردهی مناسب، تغذیه متعادل، و محیط کم استرس می توانند بلوغ را تسریع کنند. برای مثال، مرغ های بومی اصلاح شده ممکن است در 4.5 ماهگی تخم گذاری را آغاز کنند، اما تأخیر در بلوغ می تواند به دلیل کمبود نور یا تغذیه نامناسب رخ دهد.
- مرغ تا چند سالگی تخم می گذارد؟
بنا بر تحقیقات ارائه شده از سازمان ایمنی غذائی اروپا، مرغ‌های تخمگذار معمولاً تا حدود 72 تا 78 هفتگی (1.5 سالگی) بهره‌وری اقتصادی بالایی در تخمگذاری دارند، اما پس از آن، تولید تخم به تدریج کاهش می‌یابد. با این حال، برخی طیور ممکن است تا رسیدن به 2 تا 3 سالگی نیز تخم بگذارند، البته این تخم گذاری با تعداد کمتر و کیفیت متغیر خواهد بود. در مرغ‌های صنعتی، عمر اقتصادی 1.5 سال است و پس از آن به دلیل کاهش راندمان تولید تا 65%، گله جایگزین می‌شود.
مرغ‌های محلی در شرایط روستایی ممکن است تا 3 سال تخمگذاری کنند، اما پس از 10 تا 12 ماه، تعداد تخم‌ها کاهش می‌یابد و معمولاً در هر هفته تنها 2 تا 3 تخم تولید می‌کنند. برای حفظ تولید، پرورش‌دهندگان حرفه‌ای اغلب مرغ‌های جوان‌تر (پولت‌های 3 ماهه) را جایگزین می‌کنند.
تحریک مرغ برای تخمگذاری
برای مرغ های تخمگذار، مکمل های غذایی و دارویی مانند کلسیم برای تقویت پوسته تخم‌مرغ، ویتامین D3 برای جذب بهتر کلسیم، و سین بیوتیک ها برای جذب بهتر این ترکیبات مفید هستند.
این ترکیبات با کاهش پی اچ (pH) روده، محیطی نامناسب برای پاتوژن‌ها ایجاد می‌کنند و در نتیجه خطر عفونت های گوارشی را کاهش می دهند، که به‌طور غیرمستقیم تولید تخم‌مرغ را پایدار نگه می‌دارد. پری بیوتیک های موجود در سین بیوتیک هایی سین بیوفیت پی (Synbio Phyt P) به عنوان غذا برای باکتری های مفید روده عمل کرده و رشد آنها را تقویت می کنند، که این امر منجر به بهبود متابولیسم انرژی و افزایش کارایی تبدیل خوراک به تخم مرغ می شود. مکمل های حاوی اسیدهای آمینه مانند متیونین (Methionine) و لیزین (Lysine) نیز به بهبود کیفیت پروتئین جیره و افزایش تولید تخم مرغ کمک می کنند البته استفاده بیش از حد آن ها می تواند موجب ایجاد عوارض جانبی نظیر کاهش رشد و عملکرد گله شود.
برای اطلاعات بیشتر راجع به مکمل سین بیوتیک MLC پی کلیک کنید.
برای خرید مکمل سین بیوتیک MLC پی اینجا را کلیک کنید.
استفاده از هورمون ها برای تحریک تخم گذاری در مرغ های تخم گذار می تواند عوارض جانبی متعددی داشته باشد. هورمون هایی مانند استروژن یا پروژسترون، ممکن است باعث افزایش غیرطبیعی تولید تخم مرغ شوند، اما در طولانی مدت می توانند به سیستم تولید مثلی و کبد مرغ آسیب برسانند، منجر به کاهش طول عمر پرنده و افت کیفیت تخم‌مرغ شوند و در واقع این روش عملا غیرممکن است.
نکته: همیشه باید مکمل ها تحت نظر دامپزشک متخصص و با توجه به نیازهای تغذیه ای مرغ ها استفاده شوند.
پرورش مرغ تخم گذار نیازمند مدیریت علمی، تغذیه بهینه و شرایط محیطی ایده‌آل است. یادمان باشد نکات مهمی نظیر انتخاب نژاد مناسب، دما و رطوبت مناسب، تامین نور کافی و استفاده از مکمل های طبیعی نظیر پروبیوتیک ها را در طول دوره تخم گذاری مرغ رعایت کنیم.
