تولید کننده داروهای گیاهی، پروبیوتیک ها ، افزودنی های تخصصی خوراک و کنسانتره

راه های مقابله با پاروویروس سگ ها

پاروویروس سگ ها (Canine Parvovirus)

عفونت ویروس پاروو (CPV) نسبتاً بیماری جدیدی است که برای اولین بار در سال 1978 در سگ­ها مشاهده شد. به دلیل شدت بیماری و گسترش سریع آن درجمعیت سگ­ها، به موضوع قابل توجهی تبدیل شده است. احتمال داده می­شود که ویروس سگ­ها از جهش ویروسی از همین خانواده که گربه ­ها را درگیر می­کند (پن­لکوپنی) به وجود آمده است که البته این گفته به اثبات نرسیده است.

ویروس پاروو می­تواند تمامی سگ­ها را درگیرکند اما بیشتر سگ­های واکسینه نشده زیر یک سال در معرض بیماری هستند. توله­ های زیر 5 ماه معمولا درگیری شدیدتری دارند.

راه­های انتقال

مهم­ترین منبع ویروس، مدفوع سگ­های بیمار است. قبل از اینکه علائم بیماری مشاهده شود و همچنین 14 روز بعد از برطرف شدن علائم بیماری ویروس در مدفوع دفع می­شود. بعد از اینکه ویروس وارد بدن شد به روده ­ها منتقل می­شود و به دیواره روده حمله کرده و باعث بروز التهاب می­شود.

برخلاف ویروس­های دیگر، ویروس پاروو در محیط بسیار پایدار بوده و نسبت به حرارت، مواد شوینده، الکل و انواع ضدعفونی کننده­ ها مقاوم است. محلول 1:30 وایتکس این ویروس را از بین می­برد. این ویروس حتی بعد از 3 ماه از محیطی با دمای اتاق که سگ آلوده در آن حضور داشته یافت شده است.

به دلیل مقاومت ویروس، به راحتی از طریق مو و پای سگ و همچنین لباس، کفش و سایر وسایلی که از طریق مدفوع آلوده به ویروس شدند انتقال می­یابد. سگ­ هایی که با ویروس مواجه می­شوند حدود 3 الی 10 روز بعد درگیر بیماری می­شوند.

علائم بالینی

به طور معمول علامت بارز بیماری پاروو اسهال و استفراغ شدید است. اسهال اغلب بوی بسیار شدیدی دارد و ممکن است مقدار زیادی موکوس در آن باشد. اسهال می­تواند به شکل اسهال خونی هم مشاهده شود.

علائم دیگر شامل از بین رفتن اشتها، بی­حالی و تب می­ باشد. توجه داشته باشید ممکن است تمامی علائم ظاهر نشوند اما اسهال و استفراغ معمولاً همیشه رخ می­دهند.

تشخیص

علائم بالینی بیماری پاروو می­تواند با هر بیماری دیگری که باعث اسهال و استفراغ می­شود اشتباه گرفته شود. تائید وجود این بیماری با یافتن آنتی ­ژن ویروس درموفوع و یا آنتی­ بادی ضد ویروس در سرم خون صورت می­گیرد.

معمولاً در تمامی مراکز درمانی دامپزشکی کیت­ هایی برای تشخیص سریع بیماری (rapid kit) وجود دارد که به راحتی می­توان برای تشخیص پاروویروس از آن استفاده کرد. البته ممکن است در موارد نادری با وجود حضور بیماری با پاسخ منفی در این کیت­ ها مواجه شویم.

برای تشخیص و مشاهده وضعیت بیماری اغلب نمونه خون گرفته می­ شود که معمولاً با کاهش گلبول­ های سفید مواجه می­شویم.

پیشگیری

بهترین روش برای پیشگیری، برنامه واکسیناسیون مرتب در 8، 12 و 16 هفتگی سپس یادآور سالانه می­باشد. همچنین پیشنهاد می­شود قبل از واکسیناسیون کامل حیوان، به هیچ عنوان او را به خیابان، پارک و محیط­ هایی که سگ­های دیگری درآن حضور دارند نبرید.

بهتر است کفش­هایتان را دور از دسترس توله­ ها قرار دهید.

درمان

هیچ درمانی برای از بین بردن ویروس زمانی که حیوان را درگیر می­کند وجود ندارد. با این حال ویروس به طور مستقیم باعث مرگ نمی­شود، بلکه لایه داخلی روده را از بین برده و باعث تخریب برخی عناصرخونی می­شود. آسیب به روده باعث بی­ آبی شدید بدن (dehydration)، از بین رفتن تعادل الکترولیت­ ها و ورود عفونت به خون یا سپتی­سمی (septicemia) می­شود.

اولین اقدام برای درمان تأمین آب و الکترولیت­ های از دست رفته است که از طریق مایع ­درمانی وریدی صورت می­گیرد. در شرایط وخیم انتقال پلاسما انجام می­ شود. آنتی ­بیوتیک­ها و ضد التهاب­ ها برای پیشگیری از وقوع سپتی­سمی تجویزمی­شوند. برای جلوگیری از اسهال و استفراغ هم داروهایی تجویز می­شود.

می­توان برای تقویت سیستم ایمنی و افزایش تولید آنتی ­بادی علیه این ویروس از داروی صد در صد گیاهی ایمونوپروپوفیت با ترکیبات پروپولیس، اکیناسه و شیرین بیان استفاده کرد تا ضعف به وجود آمده به علت این بیماری از بین رود و بهبودی سریع­تر حاصل شود.

همچنین برای جلوگیری از اسهال و بهبود عملکرد دستگاه گوارش می­توان از سین بیوتیک MLC، مکمل پروبیوتیک به همراه پری بیوتیک استفاده کرد تا از تاثیرات منفی که ویروس بر دستگاه گوارش می­ گذارد جلوگیری کرد. همچنین این ترکیب باعث جذب بیشتر عناصر معدنی مانند سدیم و پتاسیم شده بنابراین تعادل الکترولیت­ها برقرار می­شود.