علت و درمان ریزش مو خرگوش

ریزش مو در خرگوش‌ها مسئله‌ای شایع است که می‌تواند دلایل مختلفی داشته باشد. برخی از این ریزش‌ها کاملاً طبیعی و بخشی از چرخه رشد مو هستند، اما گاهی اوقات نشانه بیماری‌های پوستی است.

فصل موریزی خرگوش

ریزش موی طبیعی در خرگوش یا مولتینگ (Molting) یک فرآیند حیاتی است که به تنظیم دمای بدن و حفظ سلامت کلی خرگوش ها کمک می کند. خرگوش‌ها چندین بار در سال موریزی می‌کنند که مهمترین آنها معمولاً در بهار و پاییز (ریزش فصلی) با تغییر آب و هوا رخ می‌دهد. در این زمان برس کشیدن موها کمک کننده است تا از تجمع گلوله مویی در دستگاه گوارش و مشکلات هضم در اثر بلع موها جلوگیری شود.

بیشتر در فصل بهار یا پاییز رخ می‌دهد (ریزش فصلی)
موهای خرگوش به صورت یکنواخت و تدریجی می‌ریزند
پوست سالم و بدون قرمزی یا زخم است
خرگوش رفتار طبیعی دارد و خارش شدید ندارد

“ریزش مو فصلی خرگوش‌ها، بیشتر در فصل پاییز یا بهار رخ می دهد.”

علت ریزش موی خرگوش

ریزش مو همراه با خارش شدید، کاهش وزن یا بی حالی و حضور لکه های قرمز یا پوسته دار غیر طبیعی می باشد و می‌تواند ناشی از عوامل محیطی، انگلی، تغذیه‌ای، رفتاری یا حتی بیماری‌های سیستمیک باشد.

جرب

انگل های پوستی

یکی از شایع‌ترین علل ریزش موی غیرطبیعی در خرگوش، آلودگی به انگل‌های خارجی است. در این نوع درگیری ها خارش شدید و ریزش مو در مناطق مشخصی از بدن خرگوش رخ می دهد. این نوع ریزش مو می تواند در اثر جرب، کک و کنه ایجاد شود.

- - جرب ها: جرب هایی مانند Cheyletiella parasitovorax سبب ایجاد پوسته‌های سفیدرنگ روی موها می‌شوند که به اصطلاح به آن “walking dandruff” یا شوره سر متحرک گفته می‌شود. این انگل‌ها معمولاً باعث خارش شدید، قرمزی و ریزش مو در پشت، گردن و شانه‌ها می‌شوند.

- - کک ها: کک ها حشرات ریز خون خواری هستند که با چشم دیده می شوند. این حشرات روی پوست حرکت می کنند و از خون حیوان تغذیه می کنند و سبب خارش شدید و مداوم، ریزش مو در نواحی مختلف و وقوع التهاب پوستی به دلیل خارش زیاد می گردد. تشخیص آن ها از طریق مشاهده ی دانه های سیاه کوچک روی پوست یا بستر خرگوش می باشد.
- - کنه ها: این حشرات از کک ها بزرگتر هستند، به پوست می چسبند و خون خرگوش را می مکند. این حشرات می توانند سبب انتقال بیماری ها و التهاب و ریزش مو در محل گزش شوند. تشخیص آن ها از طریق مشاهده ی کنه های چسبیده به پوست به خصوص در اطراف گوش، گردن و بین انگشتان می باشد.

درگیری های قارچی

کچلی قارچی در خرگوش‌ها شایع است و باعث ریزش مو با لکه های گرد و پوسته دار می شود. در این درگیری ریزش موی تکه ای معمولا ابتدا روی سر رخ داده و سپس به سایر نواحی بدن گسترش می‌یابد. این نواحی ممکن است خشک، پوسته پوسته و قرمز شوند اما معمولاً خارش ندارند. کچلی قارچی عموماً با بهداشت ضعیف، تغذیه نامناسب و سایر عوامل استرس‌زای محیطی مرتبط است. علت آن معمولاً قارچ Trichophyton mentagrophytes و گاهی اوقات Microsporum canis است. انتقال از طریق تماس مستقیم است. اشیایی مانند برس مو، که اغلب در حین ضدعفونی نادیده گرفته می‌شوند، می‌توانند نقش مهمی در گسترش عفونت داشته باشند. گاهی خرگوش های درگیر ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند.

صاحبان خرگوش‌های آلوده باید از تماس نزدیک با خرگوش مبتلا خودداری کنند و از دستکش‌های یکبار مصرف استفاده کنند و پس از آن هنگام دست زدن به خرگوش‌های آلوده، تمیز کردن قفس‌ها و تجهیزات یا دفع مواد زائد، دست‌ها و بازوهای خود را کاملاً بشویند. داروهای ضد قارچ معمولاً در درمان کچلی مؤثر هستند.

” قارچ پوستی در خرگوش قابلیت انتقال به انسان را دارد”

مشکلات تغذیه ای

تغذیه نامناسب یکی از عوامل کمتر مورد توجه ولی بسیار مؤثر در ریزش موی خرگوش است. کمبود پروتئین، انرژی، ویتامین‌های گروه B، و روی (Zn) منجر ریزش مو می‌شود. خرگوش‌ها برای حفظ سلامت پوست و مو نیاز به رژیمی غنی از فیبر، سبزیجات تازه، و پلت باکیفیت دارند. جیره هایی با میزان پروتئین پایین منجر به از دست رفتن موها می شود. از طرفی اصلاح جیره می تواند تراکم موها را پس از حدود دو ماه به حالت طبیعی باز گرداند.

بیماری های هورمونی و متابولیک و مفصلی

در برخی خرگوش‌های ماده که عقیم نشده‌اند، اختلالات تخمدانی (مانند کیست تخمدان) ممکن است باعث ریزش موی متقارن در ناحیه پهلوها شود. این ریزش معمولاً بدون خارش است و پوست سالم به نظر می‌رسد.

همچنین، بیماری‌های کبدی یا اختلالات تیروئید می‌توانند باعث ریزش متقارن شوند. در این حالت، سایر علائم عمومی مانند بی‌حالی، کاهش اشتها و افزایش وزن غیرعادی نیز مشاهده می‌شود.

درد مفصل خرگوش در موارد آرتروز نیز سبب می شود که خرگوش ها بیش از حد موی خود را تمیز کرده و موها را بکنند.

بیماری های عفونی باکتریایی

در برخی موارد، خراش‌ها یا زخم‌های سطحی می‌توانند محلی را برای ورود باکتری های بیماری زا فراهم کنند، این عفونت‌ها باعث التهاب، قرمزی، چرک و ریزش مو در اطراف ضایعه می‌شوند. چنین عفونت‌هایی اغلب ثانویه هستند و در پی سایر عفونت ها رخ می دهد.

تومورها و بیماری های نادر پوستی

وقوع تومور ها در خرگوش ها بسیار نادر است. تومور های پوستی مانند لنفوم پوستی می توانند سبب ریزش مو، و التهاب پوستی بدون خارش شوند.

میکسوماتوز یا بیماری سر بزرگ

میکسوماتوز یک بیماری کشنده در تمام نژادهای خرگوش اهلی است که توسط نوعی ویروس آبله ایجاد می شود و با زخم های پوستی مشخص می شود. همه پستانداران دیگر در برابر این ویروس مقاوم هستند.

فیبروم ها

تومور های خوش خیم پوستی در خرگوش ها معمولا توسط ویروس فیبرومای خرگوش ایجاد می شودو بسیار نادر است. فیبروم‌ها معمولاً روی پاها، ساق پا و گوش‌ها ایجاد می‌شوند. اولین علامت فیزیکی، ضخیم شدن جزئی بافت‌ها درست زیر پوست است. این تومورها معمولا به مرور زمان کوچک یا ناپدید می گردند.

پاپیلوم‌ها

در این بیماری ضایعات پوستی پوستی بر اثر ویروس پاپیلوم خرگوش به وجود می آیند. این ضایعات بیشتر بر روی گوش و صورت ظاهر می شوند و می توانند سبب ریزش مو در اطراف ظایعات شوند. این بیماری معمولا به صورت خود به خود برطرف می گردد.

عوامل محیطی

عواملی مانند گازگرفتگی توسط خرگوش دیگر، سوختگی، یا تماس طولانی با رطوبت می‌تواند باعث آسیب فولیکول‌های مو و ریزش مو در ناحیه خاص شود. این نواحی معمولاً همراه با تغییر رنگ پوست هستند. گاهی اوقات وقتی خرگوش‌ها با هم یا با خوکچه هندی نگهداری می‌شوند، کندن مو یا جویدن مو دیده می‌شود. خرگوش‌ها ممکن است موهای خود یا موهای یکدیگر را بجوند. استرس ناشی از ازدحام جمعیت احتمالاً مشکل را تشدید می‌کند. رفتارهای جنسی مانند «جفت‌گیری» نیز می‌توانند سبب ایجاد لکه‌های طاسی شود.

بیماری غبغب مرطوب (درماتیت مرطوب) (Wet Dewlap (Moist Dermatitis))

خرگوش‌های ماده دارای یک چین پوستی ضخیم به نام غبغب در جلوی گردن هستند. با نوشیدن آب توسط خرگوش، این پوست ممکن است مرطوب و خیس شود که منجر به التهاب و ریزش مو می‌شود. معمولا آبخوری نامناسب و بستر مرطوب علل احتمالی این بیماری هستند.

داروی ریزش موی خرگوش

در موارد بیماری هایی که زخم های پوستی سبب ریزش مو می گردد می توان از اسپری ترمیم کننده ساناورا استفاده کرد. این دارو با دارا بودن عصاره ی گیاهان کالاندولاف آلوئه ورا و پروپولیس دارای اثرات آنتی اکسیدانی و ترمیمی بوده و نقش مهمی در بهبود سریع تر زخم و التهابات پوستی دارد و از طریق کنترل التهاب پوست می تواند به رشد مجدد مو ها کمک کند.