انتریت پاروویروسی Canine parvovirus (CPV) یک بیماری ویروسی بسیار مسری است که معمولاً سگهای جوان و واکسینهنشده را درگیر میکند. این ویروس به پوشش داخلی رودهها آسیب میرساند و منجر به اسهال شدید و استفراغ میگردد. همچنین به سلولهای مبارزه کننده با عفونت در مغز استخوان حمله کرده که این امر سیستم ایمنی را تضعیف میکند. تشخیص معمولاً بر اساس علائم بالینی و آزمایش آنتیژن مدفوع انجام میشود. درمان این بیماری عمدتاً به صورت حمایتی است، زیرا درمان اختصاصی برای این بیماری وجود ندارد.
علت بیماری پاروا در سگ
عامل انتریت پاروویروسی در سگها، پاروویروس سگ (CPV) است. پاروویروس سگ یک ویروس DNA دار عفونی است که معمولاً باعث بیماری شدید در تولهها و سگهای واکسینهنشده میشود. این ویروس عمدتاً سلولهای بهسرعت تقسیمشونده بدن را تحت تأثیر قرار میدهد، به همین دلیل دستگاه گوارش (رودهها) و مغز استخوان بیشترین آسیب را میبینند. سلولهای عضله قلب تولهسگهای خیلی جوان نیز میتواند توسط پاروویروس آسیب ببیند.
“سگهای مبتلا معمولاً ۴ تا ۵ روز پس از تماس با ویروس، حتی قبل از ظاهر شدن علائم بیماری، شروع به دفع ویروس از طریق مدفوع میکنند. این دفع ویروس در تمام طول بیماری ادامه دارد و حدود ۱۰ روز پس از بهبود بالینی نیز باقی میماند.”
انتقال بیماری پاروو در سگها
عفونت پاروویروس سگ از طریق تماس مستقیم دهانی یا بینی با مدفوع حاوی ویروس یا بهطور غیرمستقیم از طریق تماس با اشیاء آلوده به ویروس (مانند محیط، پرسنل، تجهیزات) منتقل میشود.
این ویروس میتواند روی سطوحی که آلوده شدهاند زنده بماند:
- زمین
- قفسها و محل نگهداری سگها
- دستان افراد
- اشیاء
- لباسها
پاروویروس در سگها یک بیماری بسیار مسری است که به سرعت منتشر میشود. این ویروس میتواند ماهها و حتی سالها در محیط سگ زنده بماند و در برابر بسیاری از ضدعفونیکنندهها مقاوم است. با این حال، پاروویروس نسبت به محلولهای رقیق شده و برخی پاککنندههای تخصصی که معمولاً در بیمارستانهای دامپزشکی استفاده میشوند، حساس است.
“سگهای جوان (۶ هفته تا ۶ ماه)، واکسینهنشده یا ناقص واکسینهشده، بیشترین حساسیت را نسبت به ابتلا به پاروویروس دارند.”
در صورتی که تولهها مقدار کافی آغوز (شیر اولیه مادر) دریافت کنند، آنتیبادیهای مادری علیه پاروویروس به آنها منتقل شده و در هفتههای ابتدایی زندگی از بروز عفونت محافظت میکنند. با این حال، با کاهش تدریجی این آنتیبادیهای مادری، حساسیت تولهها به ابتلا به پاروویروس افزایش مییابد.
علائم بیماری پاروا در سگ
علائم بالینی انتریت پاروویروسی در سگها معمولاً ۵ تا ۷ روز پس از عفونت ظاهر میشوند. نشانههای اولیه اغلب غیر اختصاصی هستند و شامل بیحالی، بیاشتهایی و تب میشوند که معمولاً طی ۲۴ تا ۴۸ ساعت به استفراغ و اسهال شدید، اغلب همراه با خون، در روده کوچک گسترش مییابد.
“حدود 75% از سگهای مبتلا به پاروویروس اسهال خونی دارند.”
تشخیص عفونت پاروویروس سگ
تشخیص پاروویروس در سگها معمولاً با ترکیبی از علائم بالینی، تاریخچه و آزمایشهای تشخیصی انجام میشود. جزئیات آن به شرح زیر است:
-
- تشخیص مشکوک فقط برپایهی تاریخچه و علائم بالینی صورت میگیرد.احتمال بالای درگیری در تولهها یا سگهای جوان واکسینهنشده که علائم بالینی مرتبط دارند (مثل بیحالی، استفراغ، اسهال خونی).
- تشخیص قطعی از طریق آزمایش آنتیژن پاروویروس در مدفوع یا آزمون PCR ویروسی صورت میگیرد.
- بیشتر سگهای مبتلا مقدار زیادی ویروس را در مدفوع خود دفع میکنند، اما گاهی آزمایشها در اوایل بیماری منفی کاذب نشان میدهند. این اتفاق میتواند به دلیل رقیق شدن مدفوع رخ دهد.
” نتایج منفی کاذب در عفونت پاروویروس بسیار شایع است.”
- یافتههای آزمایشگاهی تکمیلی: برخی از تغییرات ممکن است در فاکتورهای آزمایش خون سگ مبتلا به پاروویروس مشاهده شود:
- کاهش گلبولهای سفید (لکوپنی) و لنفوسیتها (لنفوسیتوپنی)
- بیوشیمی خون ممکن است کاهش پروتئین، الکترولیتها و قند خون و افزایش آنزیمهای کبدی را نشان دهد.
آیا بیماری پاروا سگ به انسان منتقل میشود؟
پاروویروس هر گونه با گونهی دیگر متفاوت است؛ یعنی هر گونه حیوانی نسخه مخصوص خود از این ویروس را دارد. سگها نمیتوانند پاروویروس انسان را دریافت کنند و انسانها هم نمیتوانند پاروویروس سگ را بگیرند.
با این حال، اگر با تولههای مبتلا به پاروویروس تماس دارید، باید احتیاط کنید و از دستکش یا لباس محافظ استفاده کنید، زیرا ویروس میتواند از طریق دستان یا لباسهای شما به سگهای دیگر منتقل شود، حتی اگر به خودتان آسیبی نرساند.
غذای سگ مبتلا به پاروا
در اوایل بیماری معمولا به دلیل وجود اسهال و استفراغ شدید نباید غذای جامد داده شود. در این دوره معمولا مایعات وریدی و محلولهای الکترولیتی جایگزین مواد غذایی میشوند.
بعد از چند روز از دورهی بیماری و کنترل استفراغ از غذاهای کم چرب و قابل هضم مانند برنج پخته و مرغ آبپز بدون استخوان استفاده میشود. در این دوره بهتر است تغذیه با تعداد دفعات زیاد و حجم کم انجام شود تا فشار روی روده کاهش یابد. آب کافی و محلولهای الکترولیتی برای جلوگیری از دهیدراسیون بسیار حیاتی هستند.
پیشگیری از پاروویروس سگ
برای پیشگیری از پاروویروس سگ، واکسیناسیون منظم ، رعایت بهداشت و ضدعفونی محیط، جلوگیری از تماس با سگهای آلوده و تقویت ایمنی تولهها از طریق تغذیه مناسب اهمیت بالایی دارد.
درمان پاروویروس در سگها
در حال حاضر درمان خاص و قطعی برای پاروویروس در سگها و تولهها وجود ندارد، بنابراین درمان بیشتر بر حمایت از بدن و جلوگیری از وقوع عفونتهای ثانویه تمرکز دارد.
مراقبتهای حمایتی برای تولههای مبتلا به پاروویروس معمولاً شامل موارد زیر است:
- بستری شدن در بیمارستان و دریافت مایعات وریدی
- استفاده از داروهای ضد استفراغ
- برخی دامپزشکان ممکن است استفاده از آنتیبادی مونوکلونال پاروویروس سگ (CPMA) را توصیه کنند.
- استفاده از داروی کوکسی فیت ال: داروی بهبود دهنده عملکرد گوارشی و درمان آنتریت حیوانات خانگی است. فرمولاسیون کوکسی فیت ال، تماما بر پایه ترکیبات موثره گیاهان جفت بلوط، سیر و آرتمیزیا انجام شده است. این ترکیبات موثره از طریق مکانیسم های متفاوتی اثرات ضدانگلی و ضد باکتریایی خود را اعمال می کنند و در سگهای مبتلا به پاروو از ابتلا به عفونتهای گوارشی باکتریایی و انگلی جلوگیری میکند.
برای اطلاعات بیشتر داروی کوکسی فیت ال اینجا کلیک کنید.
برای خرید داروی کوکسی فیت ال اینجا کلیک کنید.
- استفاده از داروی ایمونوپروپوفیت: این داروی گیاهی تقویت کننده سیستم ایمنی با بهرهگیری از ترکیب همافزای سه عصارهی دارویی مؤثر پروپولیس، اکیناسه و شیرینبیان، به شکلی هدفمند باعث تقویت ایمنی غیر اختصاصی (آنزیم لیزوزیم، فعالیت فاگوسیتی و عملکرد سلول های کشنده طبیعی)، ایمنی سلولی و ایمنی همورال در حیوانات خانگی شده و از این رو مقاومت بدن حیوان را در برابر بیماری پاروو افزایش داده و روند بهبودی را تسریع میکند.
برای اطلاعات بیشتر داروی ایمونوپروپوفیت اینجا کلیک کنید.
برای خرید داروی ایمونوپروپوفیت اینجا کلیک کنید.
