عفونت ادراری مقاوم به آنتی بیوتیک عفونتی است که تقریباً به هیچ یک از آنتی بیوتیک های رایج پاسخ نمی دهد.
چه کسانی به عفونت ادراری مقاوم به آنتی بیوتیک مبتلا میشوند؟
عفونت ادراری از دسته عفونت های دردناکی است که حدود 10 تا 20 درصد زنان و برخی مردان را مبتلا میکند. زمانی که باکتری عامل عفونت ادراری مکانیسم مقاومتی پیدا کند که از طریق آن اثر داروهای آنتی بیوتیکی را مهار کند، عفونت ادراری مقاوم به وجود میآید.
کسانی که بیشتر در معرض خطر عفونت های مقاوم به آنتی بیوتیک هستند، عبارتند از:
- اغلب کسانی هستند که سایر بیماری های زمینه ای را دارند.
- کسانی که سیستم ایمنی ضعیفی دارند.
- کسانی که قبلاً آنتی بیوتیک مصرف کرده اند.
- کسانی که در بیمارستان بستری بوده اند.
- کسانی که مکرراً به عفونت ادراری مبتلا میشوند.
- افراد مسنی که سوند می گذارند.
بزرگترین خطری که افراد مبتلا به عفونت ادراری مقاوم را تهدید میکند، این است که باکتری مقاوم وارد خونشان شود (اوروسپسیس) و یا باعث بیماری های کلیوی (مانند پیلونفریت) شود.
چه باکتری ای باعث عفونت ادراری مقاوم به آنتی بیوتیک می شود؟
-
عفونت با ای کلای
شایع ترین علت باکتریایی عفونت ادراری، باکتری E coli است. این باکتریها معمولاً در روده افراد سالم زندگی میکند، اما اگر وارد مثانه یا سایر قسمتهای دستگاه ادراری شود، میتواند مشکلاتی ایجاد کند.
برخی از سویه های باکتری E coli توانایی تولید آنزیم هایی به نام بتالاکتاماز را پیدا کرده اند. این آنزیم باکتری ها را در برابر آنتی بیوتیک های خاصی مقاوم کنند و بنابراین باکتری ها به تکثیر و گسترش ادامه می دهند. به این ترتیب عفونت پایداری به وجود می آید که به سختی قابل درمان است.
-
عفونت با کلبسیلا پنومونیه
نوع دیگری از باکتری که اغلب باعث عفونت ادراری مقاوم به آنتی بیوتیک می شود klebsiella pneumoniae است. متاسفانه انتروباکتریاسههای مقاوم به کارباپنم، با بی اثر کردن آنتیبیوتیک های رایج و افزایش گسترش در بیمارستانها و مراکز مراقبتی، به یک خطر واقعی برای سلامت انسان تبدیل شدهاند.
تفاوت عفونت ادراری معمولی با عفونت ادراری مقاوم به آنتی بیوتیک چیست؟
تفاوت اصلی بین عفونت ادراری معمولی و عفونت ادراری مقاوم به آنتی بیوتیک در این است که داروهایی که معمولاً برای درمان عفونت ادراری معمولی استفاده می شوند اغلب در برابر عفونت ادراری مقاوم به آنتی بیوتیک عمل نمی کنند.
ممکن است با تجویز آنتی بیوتیک های رایج در عفونت ادراری مقاوم، علائم کمی بهبود یابند اما مجدداً عود کنند. این اتفاق به این خاطر است که آنتی بیوتیک مورد استفاده تنها دسته ای از باکتری ها را از بین برده است که حساس بوده اند در حالی که نتوانسته اند بر باکتری های مقاوم اثر کنند.
عفونت های ادراری مقاوم به آنتی بیوتیک معمولا چگونه درمان می شوند؟
غالباً یک خط درمانی مشخص برای عفونت های مختلف وجود دارد. زمانی که پزشک تشخیص دهد فردی به عفونت ادراری مبتلاست از خط اول درمانی رایج استفاده میکند. اگر این درمان پاسخ ندهد و عفونت همچنان به قوت خود در بدن باقی بماند، احتمالا نمونه ادرار شما به آزمایشگاه فرستاده میشود تا متوجه شوند دقیقا چه باکتری ای باعث عفونت شده است و بهترین آنتی بیوتیک اختصاصی برای آن چیست.
فسفومایسین یک آنتی بیوتیک خوراکی وسیع الطیف است که در برابر بسیاری از پاتوژن های مقاوم به چند دارو در دستگاه ادراری به خوبی عمل می کند.
اگر عفونت ادراری مقاوم به چند دارو داشته باشم چه اتفاقی می افتد؟
برخی از گونه های باکتری در حال حاضر به همه آنتی بیوتیک های رایج مقاوم هستند. هنگامی که عفونت ادراری عود می کند یا با درمان های روتین از بین نمی رود، نمونه های ادرار معمولاً در آزمایشگاه میکروبیولوژی مورد آزمایش قرار میگیرند. اگر ارگانیسم های مقاوم کشف شوند، احتمالاً باید در بیمارستان و توسط یک پزشک متخصص عفونی درمان شوید.
پیشگیری از عفونت ادراری با استفاده از محصولات طبیعی
بسیاری از کسانی که از عفونت ادراری مکرر یا مقاوم رنج می برند، مایلند این خطر عود مجدد را کاهش دهند. میتوان با استفاده از جایگزین های طبیعی آنتی بیوتیک ها این کار را انجام داد.
عفونت با چه سرعتی گسترش می یابد؟ آیا کاری وجود دارد که بتوانم جلوی بدتر شدن آن را بگیرم؟
سرعت انتشار عفونت به عوامل زیادی مانند نوع باکتری ایجاد کننده عفونت و مدت زمان درگیری است. حفظ بهداشت و پیروی از توصیه های پزشک بسیار مهم است. همچنین در صورت مشاهده هرگونه تغییر در وضعیت خود باید سریعاً به پزشک مراجعه کنید یا او را در جریان بگذارید. بزرگترین خطر برای فرد مبتلا به عفونت ادراری مقاوم این است که بیماری به سرعت و موثر درمان نشود چرا که عفونت مزمن درمان نشده،احتمال عفونت کلیه، التهاب یا اوروسپسیس را افزایش می دهد.