کلسی ویروس گربه و اثرات اسپری ماریمند 7

کلسی ویروس گربه ها (FCV)

کلسی ویروس گربه ها (Feline calicivirus) یک پاتوژن ویروسی است که باعث ایجاد زخم و عفونت دهانی و عفونت دستگاه تنفسی فوقانی در گربه ها می شود. عفونت بیشتر شبیه سرماخوردگی است، اما عفونت‌های شدیدی که ریه‌ها، مفاصل و یا سایر اندام‌ها را درگیر می‌کنند ممکن است رخ دهد. این ویروس بیشتر در مراکزی که چندین گربه آنجا نگهداری می شوند، مانند پانسیون ها، پناهگاه ها یا مراکز پرورش یافت می شود. با این حال می تواند به راحتی در خانواده هایی که تنها چند گربه دارند پخش شود. بچه گربه ها و گربه های بالغ جوان معمولا در بالاترین خطر ابتلا به عفونت هستند، اما گربه در هر سنی ممکن است تحت تاثیر قرار گیرد.

علائم کلسی ویروس گربه

برخی از گربه ها ی آلوده هیچ علامت بالینی از خود نشان نمی دهند. در صورت وجود علائم، ممکن است از خفیف تا شدید متغیر باشد و علائم شدید منجر به مرگ گربه می شود.

شایع ترین نشانه ها شامل موارد زیر هستند:

• عطسه
• آبریزش بینی
• زخم سطح بینی
• ورم ملتحمه چشم (التهاب چشم یا Conjunctivitis)
• تورم در صورت و پاها
• آبریزش چشم
• زخم روی لب، زبان یا در دهان که اغلب با ترشح آب دهان همراه است
• تب
• بی حالی
• کم آبی بدن
• کم اشتهایی به دلیل احتقان شدید بینی و یا زخم های دهانی
• پنومونی (ذات الریه)، همراه با سرفه یا مشکل در تنفس
• التهاب مفاصل، که باعث لنگیدن می شود
• علائم مربوط به التهاب دیواره عروق خونی (واسکولیت) که می تواند منجر به نارسایی چند عضوی و مرگ شود.

انتقال کلسی ویروس در گربه ها

کلسی ویروس گربه از طریق ترشحات بینی، دهان و چشم ها دفع می شود و گربه می تواند در اثر تماس با ترشحات آلوده حاوی ویروس به طور مستقیم از گربه دیگر یا به طور غیرمستقیم از طریق تماس با اجسام (ظرف غذا، آب یا سطوح) آلوده شود. هنگامی که ویروس وارد بدن می شود، به سلول های بینی، گلو، دهان و لوزه ها حمله می کند. سویه های تهاجمی تر می توانند به ریه ها، مفاصل و کلیه ها حمله کنند. علائم بیماری معمولاً 2 تا 6 روز پس از قرار گرفتن در معرض ویروس ظاهر می شوند. سویه های متعددی از ویروس وجود دارد و گاهی اوقات ممکن است بیش از یک سویه گربه ها را در یک محیط آلوده کنند و ویروس می تواند به سویه جدیدی در بدن گربه جهش پیدا کند. سویه های مختلف ویروس از نظر بیماری زایی و شدت بیماری متفاوت اند.

کلسی‌ویروس گربه به طور طبیعی به انسان سرایت نمی‌کند، زیرا این ویروس به‌طور اختصاصی برای میزبان‌های گربه‌سانان بنابراین، نگرانی درباره انتقال این ویروس از گربه به انسان وجود ندارد، اما مراقبت‌های بهداشتی برای حفظ سلامت حیوان و صاحب آن ضروری است.

داروی درمان کلسی ویروس گربه

از آن جایی که این بیماری نیز همانند سایر بیماری های ویروسی روش درمانی اثبات شده ای ندارد، درمان ها و مراقبت های حمایتی تنها روش اصلی درمان گربه های مبتلا به کلسی ویروس هستند.

• گربه خود را دو بار در روز به مدت 10 تا 15 دقیقه در یک حمام گرم و بخار گرفته قرار دهید تا به کاهش گرفتگی بینی کمک کند. استفاده از داروی ایمونو اکینامول می تواند به باز شدن مجاری تنفسی و خلط آوری کمک کند.
• تغذیه بسیار مهم است زیرا گربه مبتلا به زخم دهان و احتقان بینی ممکن است تمایلی به خوردن نداشته باشد. انواع غذاهای مقوی را تهیه کنید. کنسروهایی که کمی گرم شده اند ممکن است برای گربه جذاب تر از کنسرو سرد یا غذای خشک باشد.
• به گربه‌هایی که زخم‌های دهان و بینی دارند، داروی ضد درد برای ایجاد آرامش داده می‌شود.
• برای درمان عفونت های ثانویه (بینی، ریه، دهان) می توان از آنتی بیوتیک خوراکی با تجویز دامپزشک استفاده کرد.
• داروهای آنتی بیوتیک موضعی چشم برای گربه های مبتلا به عفونت چشم تجویز می شود.
• استفاده از داروی ایمونوپروپوفیت می تواند با تقویت سیستم ایمنی بدن و کاهش التهاب، طول دوره بیماری را کوتاه تر کند.
• ممکن است از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی خوراکی برای کاهش التهاب و تب استفاده شود.
• در صورت کم آبی بدن گربه، مایعات داخل وریدی یا زیر جلدی ممکن است پیشنهاد شود. مایعات داخل وریدی همچنین می تواند به کاهش تب کمک کند.
• برای پاک کردن ترشحات چشم و بینی گربه از پارچه های مرطوب گرم استفاده کنید.
• استفاده از اسپری ماریمند 7 برای بهبودی سریع تر زخم های ایجاد شده در ناحیه دهان

اسپری ترمیم زخم دهان گربه

محصول ماریمند 7 حاوی ترکیبات فعال عصاره های کالاندولا، شیرین بیان و پروپولیس است که دارای خواص ضد التهابی، آنتی اکسیدانی، ضد باکتریایی و ضد قارچی هستند. این ترکیبات همچنین با تحریک ترمیم بافت در ناحیه آسیب دیده به تسریع روند بهبودی زخم کمک می کند. از طرفی این محصول با ایجاد یک لایه محافظ  بر روی زخم از تحریک بیشتر آن جلوگیری کرده و به دلیل خاصیت ضد دردی (analgesic) درد و سوزش آن را کاهش می دهد. 

مکانیسم عملکرد ضد التهابی شیرین بیان

ترکیبات موثره اصلی گیاه شیرین بیان گلیسیریزین (glycyrrhizin)، اسید گلیسیرتینیک (glycyrrhetinic acid) و دی پتاسیم گلیسیریزینات (DPG) هستند که دارای خواص ضد التهابی، آنتی اکسیدانی، ضد ویروسی، ضدباکتریایی و تعدیل کننده ایمنی هستند. گلیسیریزین با مهار تولید گونه‌های اکسیژن فعال (ROS) توسط نوتروفیل‌ها (قوی‌ترین واسطه‌ التهابی در محل آسیب دیده) اثرات ضدالتهابی خود را نشان میدهد. علاوه بر این، گلیسیریزین باعث افزایش تولید اینترلوکین 10 (IL-10) توسط سلول های دندریتیک (Dendritic cells) میشود. اینترلوکین 10 یک سایتوکاین ضدالتهابی است که با مهار تولید سایر سایتوکاین‌های التهابی مانند IL-1، TNF-α، و IL-6 سبب کاهش التهاب می شود.

مکانیسم عملکرد ضد ویروسی شیرین بیان

فعالیت ضد ویروسی گلیسیریزین در مطالعات مختلف به خوبی ثابت شده که به طرق مختلفی با مهار چرخه تکثیر ویروس و تعدیل پاسخ‌های التهابی عمل می‌کند. مکانیسم‌های اصلی گلیسیریزین شامل:

1. جلوگیری از انتشار ویروس:
   گلیسیریزین با مهار بیان ژن‌های ویروسی، سبب کاهش تیتر ویروس در بدن می‌شود. این ویژگی برای بسیاری از ویروس‌ها از جمله ویروس‌های RNA و DNA مشاهده شده است.
2. تعدیل پاسخ‌های ایمنی ناشی از ویروس:
   • گلیسیریزین تولید CXCL10، IL-6 و CCL5، که به واسطه عفونت ویروس‌هایی نظیر H5N1 تحریک می‌شوند، را کاهش می‌دهد.
   • همچنین با سرکوب آپوپتوز، از تخریب سلول‌های آلوده و بافت‌های مجاور و آسیب های گسترده ناشی از آن جلوگیری می‌کند.
3. مهار تکثیر ویروس:
   • گلیسیریزین با کاهش اتصال HMGB1 به DNA و مهار فعالیت پلیمراز ویروسی، تکثیر ویروس را سرکوب می‌کند.
   • اسید گلیسیرتینیک (مشتق گلیسیریزین) سطح پروتئین‌های ویروسی را در مراحل مختلف تکثیر ویروسی کاهش می‌دهد.

4. مهار اتصال ویروس‌ها به سلول‌های هدف:

   • گلیسیریزین از اتصال ویروس به سلول های هدف جلوگیری می‌کند.
   • علاوه بر این، گلیسیریزین ترشح اینترفرون (IFN) را تحریک می‌کند که نقش مهمی در پاسخ های ضد ویروسی ایمنی ذاتی دارد.

مکانیسم عملکرد ضد باکتریایی شیرین بیان

فعالیت ضد باکتریایی شیرین‌بیان و ترکیبات موثره آن از طریق مهار ژن‌های بیماری‌زا، کاهش تولید سموم باکتریایی، جلوگیری از تشکیل بیوفیلم و تعدیل پاسخ‌های ایمنی انجام می شود.

1. کاهش بیان ژن‌های بیماری‌زا 

شیرین‌بیان بیان ژن های SaeR و Hla، که دو ژن کلیدی مرتبط با بیماری‌زایی استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متیسیلین (MRSA)، را کاهش می‌دهد. این ژن‌ها نقش مهمی در ایجاد عفونت‌های شدید و مقاومت دارویی دارند.

2. تعدیل پاسخ ایمنی

شیرین‌بیان با تحریک پاسخ ایمنی Th1 و بهبود تعادل آن نسبت به پاسخ Th2، به مقابله با عفونت‌های باکتریایی کمک می‌کند.

این فعالیت به‌ویژه در درمان بیماری‌های مرتبط با کاندیدا آلبیکنس که توسط پاسخ ایمنی Th1 کنترل می‌شوند، مفید است.

3. جلوگیری از تشکیل بیوفیلم

ترکیبات موثره شیرین‌بیان مانع از تشکیل بیوفیلم توسط باکتری ها و قارچ هایی مانند کاندیدا آلبیکنس می‌شوند (بیوفیلم‌ها نقش مهمی در مقاومت باکتری‌ها به درمان‌های آنتی‌بیوتیکی دارند)

این ترکیبات همچنین از تبدیل مخمر به هیف (یک مرحله حیاتی در بیماری‌زایی کاندیدا آلبیکنس) جلوگیری می‌کند.

4. کاهش تولید توکسین ها

شیرین‌بیان تولید α-توکسین و α-همولیزین را کاهش می‌دهد که هر دو از فاکتورهای اصلی بیماری‌زایی استافیلوکوکوس اورئوس هستند. این توکسین‌ها به آسیب بافتی و گسترش عفونت کمک می‌کنند.

عملکرد ضد التهابی پروپولیس (موم بره)

پروپولیس یا بره موم، ماده ای است که توسط زنبورها برای محافظت از کندو تولید می شود. پروپولیس غنی از ترکیبات زیست فعال متنوعی از جمله فلاونوئیدهاست. فنتیل استر کافئیک اسید (CAPE) Caffeic acid phenethyl ester یکی از اجزای اصلی بره موم است. اثرات ضدالتهابی پروپولیس از طریق مکانیسم های مختلفی انجام می شود که شامل:

• اثرات بازدارنده بر تولید سیتوکین های پیش التهابی اینترلوکین 1b (IL-1b)، فاکتور نکروز تومور (TNF-a) و پروتئین شیمیای جذب کننده مونوسیت (MCP-1) یا monocyte chemoattractant protein از لیپوپلی ساکارید (LPS) تحریک شده با ماکروفاژها 
• کاهش فعال شدن کیناز c-jun-N ترمینال و فاکتور هسته ای کاپا B (NF-kB) همراه با کاهش بیان سیکلواکسیژناز (COX)-2
• جلوگیری از فعال شدنTLR4 از طریق تداخل آن در تعامل لیگاند (LPS) با کمپلکس گیرنده (TLR4/MD2)
• مهار فعالیت آنزیم 5-لیپوکسیژناز (LOX) یک مهار کننده قوی بیوسنتز لکوترین در لکوسیت های پلی مورفونکلئر است.
• کاهش فعالیت رونویسی وابسته به NF-kB، به طور ویژه ای از رونویسی ژن و سنتز IL-2 در سلول های T تحریک شده جلوگیری میکند.
• کاهش بیان mRNA سیتوکین های التهابی TNF-a و اینترفرون-گاما (IFN-c)

عملکرد ضدباکتریایی پروپولیس

پروپولیس و برخی از مشتقات آن می توانند مستقیماً از طریق چندین مکانیسم یا با تأثیر بر سیستم ایمنی میزبان بر روی باکتری ها اثر بگذارند که شامل:

1. مهار سنتز اسید نوکلئیک
2. تغییر عملکرد غشای سیتوپلاسمی
3. مهار متابولیسم انرژی
4. مهار تشکیل بیوفیلم
5. مهار پروتئین های غشای سلولی
6. اختلال در نفوذپذیری غشا
7. کاهش مقاومت باکتریایی نسبت به دارو

1. مهار سنتز اسید نوکلئیک

• حلقه B فلاونوئیدها در پروپولیس سنتز اسید نوکلئیک را مهار می‌کند.
• به‌عنوان مثال، کوئرستین با اتصال به زیرواحد B DNA جیراز در اشریشیا کلی (E. coli)، فعالیت ATPase را مهار می‌کند.
• علاوه بر این، فلاونوئیدها رشد E. coli را با هدف قرار دادن توپوایزومراز II مختل کرده و باعث برش DNA می‌شوند.

2. کاهش مقاومت باکتریایی

• فلاونوئیدها مقاومت باکتری‌ها را به ترکیبات ضد باکتریایی کاهش می‌دهند.
• اتصال پروپولیس به دیواره سلولی باکتری باعث آسیب‌دیدگی غشا، لیز سلولی، و در نهایت مرگ باکتری می‌شود.

3. فعال‌سازی و تعدیل مسیرهای سیگنالینگ سلولی

• فلاونوئیدها می‌توانند پروتئین کینازهای مهم را فعال کنند که در تنظیم مسیرهای سیگنالینگ سلولی نقش دارند.
• در شرایط استرس اکسیداتیو، فلاونوئیدها با تعدیل فعالیت NF-κB، مسیرهای التهابی و تخریب سلولی را سرکوب می‌کنند.

4. مکانیسم ضدباکتریایی دو فلاونوئید مهم پروپولیس

• کمپفرول:
  • باعث اختلال در دیواره سلولی و غشای باکتری می‌شود.
  • مهار سنتز DNA و تخریب غشا 

• هسپریدین:

  • با کاهش تولید انرژی سلولی و اختلال در متابولیسم باکتری‌ها، رشد باکتری را مهار می‌کند.

  • همچنین سبب آسیب به DNA و مختل کردن عملکرد آنزیم‌های حیاتی باکتری شود.

عملکرد ضدویروسی پروپولیس

پروپولیس به دلیل ترکیبات فعال زیستی خود مانند فلاونوئیدها، فنولیک‌ها و اسیدهای آلی، فعالیت‌های ضدویروسی قابل‌توجهی را در برابر طیف وسیعی از ویروس‌ها نشان می‌دهد. این ترکیبات با استفاده از مکانیسم‌های متنوع، از ورود، تکثیر، و انتشار ویروس جلوگیری کرده و به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم باعث مهار ویروس‌های مختلف می‌شوند.

عملکرد ضد التهابی کالاندولا (گل همیشه بهار)

• مهار سیتوکین‌های پیش التهابی (IL-1 β) ، IL-6، TNF-α، IFN-γ، COX-2، و به دنبال آن سنتز پروستاگلاندین ها
• مهار سایتوکین های پیش التهابی (IL-1β، IL-6، TNF-α و IFN-γ) و مهار COX-2 از طریق مهار ژن آنزیم ها و متعاقب آن سنتز پروستاگلاندین ها.

کالاندولا و ترمیم زخم 

گیاه کالاندولا با افزایش خون‌رسانی و اکسیژن‌رسانی، تولید کلاژن و رگ‌زایی در محل زخم، فرآیند ترمیم زخم را تسریع می‌کند. این گیاه تولید کلاژن، پروتئینی ضروری برای بازسازی پوست و حفظ هیدراتاسیون، را تقویت کرده و با تحریک شکل‌گیری عروق خونی جدید، به نرم‌تر شدن جای زخم کمک می‌کند. همچنین با مهار التهاب، جلوگیری از انتشار سایتوکین‌های پیش‌التهابی و کاهش استرس اکسیداتیو، التهاب را کنترل می‌کند. عصاره کالاندولا مهاجرت و تکثیر کراتینوسیت‌ها و فیبروبلاست‌ها، سلول‌های کلیدی در ترمیم زخم، را نیز تسریع می‌کند.

اثرات ضد باکتریایی کالاندولا

کالاندولا به دلیل ترکیبات فعال خود از جمله اسید اولئانولیک، آلکالوئیدها، گلیکوزیدها، فلاونوئیدها و ترپنوئیدها، دارای خواص ضدباکتریایی قابل توجهی است. این ترکیبات می‌توانند رشد، تکثیر و تشکیل بیوفیلم طیف وسیعی از باکتری های پاتوژن مانند اشریشیا کلی، سودوموناس آئروژینوزا، استافیلوکوکوس اورئوس، سالمونلا، شیگلا و … را مهار کنند.

فعالیت آنتی اکسیدانی کالاندولا

عصاره گل کالاندولا به دلیل دارا بودن فلاونوئیدها، ساپونین ها و پلی فنل ها به طور موثری رادیکال های سوپراکسید و هیدروکسیل را از بین می برد و همچنین فعالیت پاکسازی در برابر پراکسیداسیون لیپیدی دارد.

 

اسپری ماریمند 7 با ترکیبات مؤثر شامل عصاره‌های گیاهی مانند کالاندولا، شیرین‌بیان و پروپولیس، رویکردی جامع برای بهبود زخم‌های دهانی ناشی از کلسی‌ویروس در گربه‌ها ارائه می‌دهد. این محصول با کاهش التهاب و درد از طریق مهار عوامل التهابی و تقویت سیستم ایمنی، بهبود قابل توجهی در شرایط زخم ایجاد می‌کند. خاصیت ضدویروسی آن از تکثیر ویروس جلوگیری کرده و ویژگی‌های ضدباکتریایی آن، خطر عفونت‌های ثانویه را به حداقل می‌رساند. علاوه بر این، با تحریک فرآیند بازسازی بافت و تولید کلاژن، روند ترمیم زخم سرعت می‌گیرد و از آسیب‌های بیشتر جلوگیری می‌شود.